Het is een maand geleden dat we Maja magazine lanceerden en wow, wat is het een avontuur tot nu toe. Ik geef je een update over hoe het gaat met de verkoop, wat de reacties zijn, de obstakels en hoe het ervoor staat met editie twee.
De verkopen
De papieren versie was – ik kan het nog steeds bijna niet geloven – binnen drie(!) uur uitverkocht. Op de avond van de lancering hield ik een livestream waarin ik door het blad heen bladerde. Daarna heb ik een fles wijn opengetrokken en ben ik gaan kijken naar alle reacties en de bestellingen. Wat een moment van ontlading was dat. We hebben zo hard gewerkt aan het blad en mensen gingen het nog bestellen ook! De volgende dag veranderde ons kantoor in één groot postkantoor en zorgden we er met drie personen voor dat alles op tijd verzonden werd. Voor degenen die liever digitaal lezen of te laat waren voor de papieren versie is er een digitale versie beschikbaar. Ik had een doel opgesteld wat betreft het aantal verkopen van de digitale versie, maar dat gaan we denk ik niet halen en dat is prima. Het was de eerste keer dat we dit deden dus ik had nog geen referentiekader. Nu weet ik waar we mee beginnen en kan ik een realistischer doel opstellen voor editie 2. Ik ga het wel nog wat proberen op te schroeven door middel van adverteren. En… ik ben zo ontzettend blij met en trots op alle verkopen die tot nu toe zijn binnengekomen. Ik heb de Shopify app op mijn telefoon en krijg een pushmelding als er weer een nieuwe bestelling is. Dat is toch iedere keer weer een leuk moment 🙂 Laatst zag ik iemand in de trein het blad lezen. Zo bijzonder om je tijdschrift “in het wild” te zien.
De reacties
Wat ben ik bedolven onder leuke en enthousiaste reacties, ongelofelijk. Sinds de lancering krijg ik dagelijks e-mails en berichtjes van meiden die het een tof idee vinden en die veel gehad hebben aan de artikelen in het blad. Ook krijg ik veel open sollicitaties binnen en van allerlei kanten vragen mensen of ze wat kunnen bijdragen aan het blad. Op ons Instagramaccount vragen we regelmatig of onze lezers ons kunnen helpen met de inhoud van het blad. Als we een interview houden kunnen lezers bijvoorbeeld vragen insturen en ze kunnen meedoen aan verschillende rubrieken. Daar wordt zó veel op gereageerd. We hebben het eerste verkoopdoel (wat misschien ook niet realistisch was) dan misschien niet gehaald, maar alle leuke reacties en deelnames aan de rubrieken laten duidelijk zien dat het idee potentie heeft. Nu is het een kwestie van doorzetten en verder opbouwen! Hopelijk kunnen we met iedere editie een beetje groeien in oplage.
Obstakel
Mijn nummer één obstakel is dat ik niet goed ben in dingen uit handen geven. Stapje voor stapje probeer ik hierin te groeien. Met Samantha fotografeerde ik al voordat we Maja startten, dus die vertrouw ik helemaal. We zijn echt een goed team geworden. Aan het hebben van een stagiaire moet ik nog even wennen qua verantwoordelijkheid, maar gelukkig gaat het samenwerken wel heel goed. Het lastigst vind ik het uit handen geven van het tekstschrijven. Daarmee ben ik aan het oefenen door anderen te laten schrijven over onderwerpen waar ik zelf geen verstand van heb. Voorheen zou ik dan alles gaan uitzoeken over het onderwerp en het stuk vervolgens zelf schrijven. Heel vermoeiend dus ik ben blij dat ik het langzaamaan steeds meer ga uitbesteden 🙂
De tweede editie
Met de tweede editie zijn we inmiddels aardig op weg! Ik geniet er echt van om op mijn eigen redactie te werken. Wel had ik een beetje moeite om op te starten met editie 2. Ik moest gaan schrijven voor de nieuwe editie, maar was de eerste twee weken vooral bezig met klantenservice. Ik was nogal overdonderd door alle leuke berichtjes die binnenkwamen en had er geen rekening mee gehouden dat dat zou gebeuren en dat dat veel tijd zou gaan innemen. De eerste pagina’s zijn inmiddels gevuld en we hebben weer zulke leuke interviews en interessante onderwerpen verzameld. We hopen de tweede editie in de tweede of derde week van maart uit te brengen.
No stress
Het fijne is dat ik, ondanks dat ik een nieuwe functie met allerlei nieuwe taken en verantwoordelijkheden heb, geen stress heb. Ik sluit iedere werkdag om 3 uur mijn computer af en dan denk ik de rest van de dag ook niet meer aan werk. We hebben geen gehaast gevoel op de redactie of angst om dingen niet op tijd af te krijgen. Het voelt allemaal heel natuurlijk aan en dat gecombineerd met af en toe een uitdaging (een obstakel, of iets wat ik voor het eerst moet doen en nog niet snap) maakt het heel leuk werk.
Ik ben blij dat ik deze stap heb gemaakt en heb zin in alle edities die nog gaan komen. Let’s do this!
