Categorie: Cody

Je kan er op mijn blog en social media niet omheen: ik heb een hond uit Spanje geadopteerd. Hij is nu anderhalve week bij mij en het lijkt me leuk om een update te doen over hoe het met Cody (en met mij) gaat. Ik weet heel weinig over zijn achtergrond en hoe zijn leven in Spanje was. Ik vermoed door zijn gedrag dat hij niet heel lang een zwerfhond is geweest. Cody is trouwens een Border Collie kruising. Maar ik heb geen idee met welk ras hij dan gekruist is. Misschien een Husky? Of een Australische Herder? Iemand enig idee?

Mama’s kindje
Cody is echt een mama’s kindje en een knuffelbeest. Hij volgt me overal waar ik naartoe ga. De eerste dagen wilde hij sommige dingen alleen doen als ik er bij was, zoals eten. Ik moest naast zijn voerbak gaan zitten want alleen wilde hij niet eten. Inmiddels wordt hij al wat meer op zichzelf. Hij ligt niet meer steeds bij mijn voeten en gaat soms uit zichzelf helemaal aan de andere kant van de kamer liggen. Eten doet hij nu ook zelf. In het asiel in Spanje kreeg hij pasta en brood te eten dus hij moet nog een beetje wennen aan brokken. Verder vindt hij echt alles prima! Hij pakt geen spullen van straat (op één heel lekker broodje kip na dan), reageert lief op andere honden, werkt mee als ik zijn tuigje om wil doen en als ik even naar de supermarkt ga dan gedraagt hij zich goed thuis. Waarom zou iemand zo’n lieverd toch weg willen doen, hè?

Wachten tot ik wakker word
Iedere ochtend als ik wakker word smelt ik weer.. ‘s avonds leg ik zijn kleedje naast mijn bed en daar slaapt hij dan. Hij heeft het meteen in de gaten als ik ‘s ochtends wakker word, want zodra ik mijn ogen open doe springt hij met zijn voorpoten op mijn bed: je bent wakker!!. Dan geeft ‘ie kusjes in mijn gezicht en kwispelt hij heel hard. Één keer sprong hij helemaal in mijn bed maar dat heb ik hem meteen afgeleerd. Het is een slimme hond en hij weet meteen dat hij dat niet meer mag doen 🙂

Een hond in de stad en cursus
Cody woont nu met mij in Rotterdam. Een drukke stad, maar hij lijkt er niet veel problemen mee te hebben. Af en toe schrikt hij van een brommer, maar de auto’s, trams en vele mensen zijn allemaal prima voor hem. Omdat hij zich zo goed gedraagt wil ik voorlopig nog niet met hem op cursus. Border Collies leren snel dus ik probeer hem nu zijn nieuwe naam aan te leren en te zorgen dat hij komt als ik hem roep. Ik zie tot nu toe ook alleen nog maar cursussen hier in de buurt met zo’n clicker en dat spreekt mij niet zo aan.

Jaloers?
Cody liet de eerste dagen helemaal niets van zich horen. Geen geblaf, gegrom en ook tijdens het geeuwen hoorde ik geen piepje of iets dergelijks. Ik las op internet dat de stembanden van veel honden in Spanje worden doorgeknipt als de baasjes vinden dat ze teveel geluid maken.. zou dat bij mijn hond ook gebeurd zijn? Maar nee hoor, op de negende dag blafte en gromde hij ineens. Ik schrok er een beetje van, want hij werd ineens nogal vals tegen een vriendin en zo had ik hem nog helemaal niet gezien. Ik kende hem alleen nog maar als allemansvriend. Volgens mij heb ik wel ontdekt waar het aan ligt. Tot nu toe was ik altijd al thuis als er bezoek kwam en nu kwamen mijn vriendin en ik samen het huis binnen. Hij was even alleen geweest en ik denk dat hij mijn vriendin als de reden daarvoor zag. Dat moeten we dus nog even trainen 🙂

En ik zelf moet natuurlijk ook wennen…
Ik moet eerlijk toegeven dat ik de afgelopen dagen regelmatig gehuild heb. Heel vaak van blijdschap natuurlijk (eindelijk een hond na jaren erover dromen!) maar ook een keer omdat ik me realiseerde dat het nu wel echt 24/7 hij en ik is. Het is een heel apart gevoel om ineens volledige verantwoordelijkheid te hebben over zo’n beestje en er alleen voor te gaan zorgen. Maar dat moet sowieso goed komen. Het is een schat, hij gedraagt zich voorbeeldig en ik heb alle tijd om met hem te wandelen en te spelen. Ik werk weer volledig voor mezelf en hij kan bijna overal mee naartoe. Hij maakt makkelijk contact met mensen en er zijn veel mensen om me heen die graag op hem willen passen. Dus als ik een keer een dagje of weekendje voor mezelf wil dan komt dat helemaal goed. Maar voorlopig niet hoor, lekker veel tijd met hem doorbrengen 🙂

Foto’s door Samantha Bosdijk

Ik wil jullie heel graag voorstellen aan: Cody! Ik heb hem vandaag officieel geadopteerd en ik ben helemaal in de wolken. Jarenlang heb ik ernaar uitgekeken om mijn eigen hond te hebben en nu is het dan eindelijk zo ver. Cody is een border collie kruising en hij is nu vier jaar oud. Op 25 mei wordt hij vijf. Ik heb hem geadopteerd uit Spanje en zal hieronder wat meer vertellen over hoe dat gegaan is 🙂

Het afgelopen jaar heb ik veel vrijwilligerswerk gedaan bij een dierenasiel hier in de buurt. Ik was er nog niet aan toe om een eigen hond te hebben, maar miste het hebben van een hond wel ontzettend dus ging ik vaak de honden van daar uitlaten. Ze wisten daar wat voor honden mijn favorieten zijn en één van de medewerksters had gezien dat Cani (zijn oorspronkelijke naam) via een Nederlandse organisatie (Dierensteun La Vida) naar Nederland zou worden gehaald. Ze stuurde me een berichtje: “dit is jouw hondje!”. En hoe toevallig: ik had hem ongeveer een uur daarvoor ook al voorbij zien komen in een Marktplaatsadvertentie van de organisatie en de contactgegevens opgeslagen. Het voelde als een “meant to be” moment en dezelfde dag nam ik nog contact op met La Vida. Dit gebeurde iets langer dan een maand geleden.

Omdat het zo’n mooie hond is dacht ik dat hij al lang gereserveerd zou zijn, maar nee: het was écht meant to be. De volgende dag kreeg ik een mail terug met de antwoorden op mijn vragen en het nieuws dat hij voor me gereserveerd kon worden. Stap 1 was het invullen van formulieren. Aan de hand daarvan ging de organisatie kijken of ik een geschikt baasje zou zijn voor Cody. Toen dat was goedgekeurd volgde er een bezoek bij mij thuis om te kijken of hij op een goede plek terecht zou komen. Heel goed dat ze dit doen. In Spanje zijn veel zwerfhonden en de asielen zitten daar behoorlijk vol. Dierensteun La Vida heeft contact met verschillende asielen en zorgt ervoor dat de geredde honden in Nederland een fijn thuis krijgen.

Vorige week kreeg ik het nieuws dat alles was goedgekeurd en dat hij vandaag vanuit Spanje met de bus naar Nederland zou komen. Vet spannend, want ik ging een hond adopteren die ik nog helemaal niet in het echt had gezien. Ik had alleen in de advertentie gelezen dat hij vriendelijk, actief en aanhankelijk is en dat hij goed met andere honden overweg kan. Je had hem moeten zien daar in de bus met 20 andere honden. Zo zielig, maar zo fijn dat ze allemaal een nieuw thuis krijgen. Ik merkte in de auto naar huis meteen al dat het goed zat. Hij kwam al meteen dicht tegen mij aan liggen op de achterbank.

En nu is hij thuis! Ik merk in de eerste paar uren al dat hij steeds meer zichzelf wordt en steeds meer los komt. Heel spannend voor hem natuurlijk ook. Maar Cody is echt een schatje en wil de hele tijd geaaid worden en spelen. Wat zal hij dat gemist hebben op zijn vorige plekje. Hij luistert ook goed naar me en vindt alles prima. Op dit moment ligt hij lekker te slapen en bij te komen van de lange reis. Nog niet in zijn mand, want hij wil het liefst zo dicht mogelijk bij mij liggen. We zijn nu al beste maatjes ♡

Oh, en de naam? Ik droom echt al jaren van een hond en ergens het afgelopen jaar kwam er in me op dat ik mijn toekomstige hond Cody wilde noemen. Cani en Cody lijkt ook op elkaar qua klanken dus dat kwam goed uit 🙂