Categorie: Personal

Hoera, Cody is vandaag een jaar in Nederland! Dat betekent dat ik alweer een jaar als single dogmom door het leven ga. Voldoende tijd om een post te schrijven over hoe het me bevalt en hoe ik alles aanpak. Ik heb alles wat in me opkwam en wat me de afgelopen maanden gevraagd is in deze post beantwoord. Mocht je nog meer vragen hebben dan kun je ze onder deze post stellen!

De juiste hond kiezen
Een hele tijd heb ik gedacht dat mijn eerste hond een golden retriever zou worden. Ik dacht dat het juiste moment zou zijn wanneer ik een partner zou hebben, zodat we er samen voor zouden kunnen zorgen. Die partner kwam er maar niet en mijn wens voor een hond werd steeds groter. Toen ik Cody op de site van de stichting zag waar ik hem heb geadopteerd (Dierensteun La Vida) wist ik meteen: dít is mijn hond. Ik heb gekeken of de kenmerken van het ras bij mij en mijn leven passen. Ook heb ik gekeken naar zijn grootte en zijn gewicht. Cody weegt 20 kilo. Stel ik ben met hem op pad (in de bossen bijvoorbeeld) en er gebeurt iets, dan kan ik hem nog in mijn eentje tillen. Een golden retriever zou ik nooit in mijn eentje kunnen dragen. Ik heb Cody na zijn adoptie geen training hoeven geven. Hij weet precies wat wel en niet mag, kan prima alleen thuis blijven zonder dingen te slopen en luistert goed naar me. Dat voelt een beetje als dankbaarheid richting mij voor het adopteren. Geen idee of dat zo is hoor, maar mijn ouders en een vriendin hebben ook een geadopteerde hond en die waren ook meteen zo lief. Het kan natuurlijk ook zijn dat het anders uitpakt. Bij de stichting waar ik Cody heb geadopteerd, zoeken ze een ander baasje als er na een maand geen klik blijkt te zijn.

Een hond combineren met werk
Ik werk voor mezelf en kan Cody daardoor meenemen naar mijn kantoor. In de ochtend wandelen we naar werk, op de helft van de werkdag laat ik hem uit en na werk wandelen we weer terug naar huis. Cody is heel rustig en luistert goed, hij gaat gewoon lekker in zijn mandje daar liggen. Als Cody niet mee zou kunnen naar werk zou ik het denk ik niet trekken in m’n eentje. Het is zielig om een hond lang alleen te laten en honden hebben veel aandacht nodig. Als je na een werkdag thuiskomt moet het beestje nog al zijn energie kwijt. Ook zou ik het zielig vinden als hij dan in de avond wéér alleen zou zitten als ik zou gaan sporten bijvoorbeeld.

Naar de opvang
In je eentje dag in dag uit voor een hond zorgen is niet niks. Je moet natuurlijk veel met je hond wandelen, maar ook als hij gewoon in de woonkamer of op kantoor ligt, ben je bezig met hem/haar in de gaten houden. Één keer in de week gaat Cody naar de hondenspeeltuin. ’s Ochtends om 8 uur breng ik hem weg en rond een uur of 5 haal ik hem weer op. Cody vindt het fantastisch daar, lekker met de andere honden stoeien in de zandbak en in de zomer zwemmen in het zwembadje. In de tussentijd heb ik dan even een dagje voor mezelf. Even een dag waarop ik hem niet in de gaten hoef te houden. Meteen ook een dag waarop ik eventueel voor werkafspraken naar een andere stad kan. In een Facebookgroep worden foto’s gepost zodat ik met een gerust hart kan zien wat Cody allemaal uitspookt. Eenmaal weer thuis gaat Cody meteen snurken en de dag erna is hij ook nog moe. Ik voelde me net een echte moeder toen ik Cody voor het eerst naar de opvang bracht. Ik grap nu ook altijd dat ik “even m’n kind ga ophalen bij de crèche.”

Een hond met een verleden
Ik krijg vaak de vraag of Cody’s verleden in de weg zit en of ik daar nog dingen van merk in zijn gedrag. Cody en ik hebben met elkaar persoonlijk nooit problemen gehad. Hij is vanaf dag één ontzettend lief en ik merk aan alles dat hij me vertrouwt. Hij heeft nooit boos tegen me gedaan of dingen in huis gesloopt. Wel merk ik dat hij nog bangig is en verlatingsangst heeft. Hij is erg op zijn hoede in het donker en heeft een paar maanden moeten wennen aan onverwachte geluiden (bijvoorbeeld scooters) in de stad. Hij is ontzettend gehecht aan me en ik merk dat hij bang is dat ik hem ergens achterlaat. Hij kijkt vaak of ik er nog ben, ligt voor de deur te wachten als ik op kantoor even naar de wc ben en als iemand anders hem probeert uit te laten gaat hij uit protest op de grond liggen. Gewoon midden op straat na een meter of 10. Dat probeer ik op dit moment uit hem te trainen.

De zoektocht naar het juiste voer
Iets waar ik me op verkeken heb is de kosten voor voer. In het begin dacht ik: een zak brokken van Albert Heijn zal vast wel prima zijn. Daar ben ik snel op teruggekomen. Cody had huidproblemen, jeuk en regelmatig darmklachten. Ik heb behoorlijk wat merken voer getest. Nu krijgt hij voer van Edgard & Cooper, wat stukken duurder is dan supermarktvoer, maar het wel helemaal waard. Hij heeft geen last meer van de klachten van voorheen en mijn vriendinnen en ik merkten na twee weken Edgard & Cooper dat hij veel energieker was geworden.

Kosten
Met het duurdere voer (€40), de opvang (€60) en overige dingen zoals koekjes, soms een nieuw speeltje, hondenpoepzakjes, een wasbeurt, treinkaartjes, etc. (ongeveer €15) ben ik rond de €115 per maand kwijt aan Cody. Een bezoekje aan de dierenarts kost hier in Rotterdam Centrum 35 tot 40 euro. In het afgelopen jaar ben ik twee keer met Cody naar de dierenarts geweest. Één keer voor een algemene check vlak na zijn adoptie en één keer omdat hij darmproblemen en huidproblemen had. Laatst ben ik met Cody langsgeweest voor zijn jaarlijkse inenting + Rabiës enting (3 jaar geldig) + kennelhoest (1 jaar geldig) en toen moest ik €130 afrekenen. Hopelijk heb je zo een beetje een idee van de eventuele kosten.

Waar ik aan moest wennen
Ik heb moeten wennen aan het nieuwe ritme, de nieuwe dagindeling die ik kreeg. Als je een hond hebt moet je dingen soms net even wat anders plannen. Hiervoor ging ik vaak vanuit werk even snel langs de supermarkt. Met een hond kan dat niet. Dat heb ik opgelost door mijn boodschappen voortaan te bestellen 🙂 Soms moet je wat eerder weg van een feestje, soms een oppas regelen en hem daar naartoe brengen/ophalen en het komt ook voor dat je plannen moet cancellen omdat je huisdier plotseling ziek is. Ik heb nooit gehad dat ik geen zin had om Cody uit te laten of dat ik het niet meer aankon allemaal. Ik ben alleen maar heel blij dat ik hem heb want het maakt mijn leven zoveel leuker. Ik ben actiever, heb altijd een knuffelmaatje en vind het een fijn gevoel om voor iemand te zorgen.

Op naar nog veel meer mooie jaren met Cody!

Het is je misschien opgevallen dat er geen jaaroverzicht online is gekomen. Voor nieuwe lezers en degenen die mijn blog maar af en toe lezen: normaal gesproken plaats ik ieder jaar een afsluitende post met per maand een overzicht van alle leuke dingen en hoogtepunten. Dit jaar kon ik het gewoon niet. Het eerste half jaar was ik ziek van liefdesverdriet en het tweede half jaar had ik last van angsten die mijn dagelijks leven in de weg zaten. De therapie daarvoor was intens en vermoeiend. Daar omheen probeerde ik steeds toch nog wat van 2018 te maken, maar eigenlijk eindigde iedere poging in een teleurstelling. Ik heb echt zitten wachten tot het eindelijk 2019 werd. Een paar keer ben ik achter mijn computer gaan zitten om een start te maken aan mijn jaaroverzicht, maar ik vond het gewoon niet leuk om naar het merendeel van de foto’s te kijken. Veel foto’s hebben er voor mij naast het leuke moment ook een minder leuke herinnering aan vastzitten. Leuke foto, dacht ik dan; die is gemaakt vlak voordat ik niet in een lift durfde te stappen omdat ik bang was dat hij naar beneden zou storten. 2018 was niet mijn jaar.

Natuurlijk is het niet alleen maar stom geweest en heb ik ook een hele hoop mooie dingen meegemaakt. Ik ben dankbaar voor Cody die dit jaar in mijn leven is gekomen, mijn knuffelbeest. Dankbaar voor de fijne momenten in de natuur (in de Ardennen en op de Veluwe), voor het succes van mijn e-book, een nieuwe vriendschap en voor alle hulp die ik krijg bij het opzetten van mijn magazine dat deze week uitkomt. Ik ben ook dankbaar voor alle jaren hiervoor die wél heel leuk waren, waardoor ik weet dat 2019 weer net zo kan zijn. Het afgelopen jaar was even klote, maar 2019 hoeft dat niet te zijn. Ik ben er trots op dat ik in het afgelopen jaar veganistisch ben gaan eten. En op hoe goed ik het doe als single dogmom 🙂

Ik ben anderhalve week afwezig geweest om op te laden en dat was fijn! Ik heb zin in een nieuw jaar en op dit moment heb ik vooral ook veel zin om jullie alles te vertellen over mijn magazine. Ik moet me nog héél even inhouden: deze week ga ik tijdens een livestream op Instagram alles vertellen en met jullie door het blad heen bladeren. Ik gok dat dat op woensdagavond gaat zijn, want morgen (dinsdag) kan ik de magazines ophalen bij de drukker.

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes altijd. Zelfs als ik even niks van me heb laten horen ♡ 

Kijk je liever video? Je kunt de video-versie van deze post op mijn IGTV (@jenniefromtheblog) vinden.

Vandaag is het een half jaar geleden dat Cody met de bus vanuit Spanje naar Nederland kwam. Vet spannend, want dit zou mijn eerste echte eigen hond worden en dan ook nog een rescuedog die ik nog nooit in het echt had gezien. Gelukkig bleek het een match made in heaven te zijn en zijn we sinds dag één beste maatjes. Wat is mijn leven sindsdien veranderd. Ik heb wel echt geluk dat hij zo goed luistert en met alles meewerkt. Hij kan prima een tijdje alleen thuis blijven, begrijpt wat wel en niet mag en is lekker rustig. Anders zou ik het denk ik wel zwaar hebben gehad als single dogmom 😀 Ik kan me nu al niet meer voorstellen hoe het zou zijn zonder mijn lieve hond. In deze post heb ik 5 facts about Cody voor jullie!

5 facts about Cody
1. Cody heeft een heel slecht gebit. Zijn tanden aan de zijkant zijn grotendeels weggeschaafd. De dierenarts denkt dat hij bij zijn vorige baasje aan een ketting heeft gelegen en daaraan heeft gebeten. Zo ontzettend zielig. Bij mijn IGTV video (@jenniefromtheblog) 5 facts about Cody kun je hier beelden van zien. Gelukkig zijn de tanden niet hélemaal weggeschaafd en heeft hij zijn voortanden nog waardoor hij (nog) geen problemen met eten heeft. Nu is het mijn taak om ervoor te zorgen dat het gebit wat hij nu overheeft zo blijft.

2. Zijn lievelingseten is worstenbroodjes. Als ik er eentje in de oven leg gaat zijn neus al de lucht in omdat hij de lekkere geur ruikt.

3. Cody is bang voor: stofzuigers, scooters (daar blaft hij altijd naar) en lucifers/vuur. Hij is gek op eendjes en voetballen. Zodra hij eendjes ziet springt hij het water in om erachteraan te zwemmen. Hij vergeet dan zijn naam en luistert helemaal niet meer naar me. Één keer heb ik een kwartier naar hem staan schreeuwen maar hij kwam er maar niet uit. Toen bedacht ik me ineens: wat als ik de bal op het asfalt stuiter? En ja hoor, meneer had spontaan zijn gehoor terug en kwam uit het water gesprint om met de bal te spelen.

4. Één dag in de week gaat Cody naar de hondenspeeltuin van 8 uur ’s ochtends tot 6 uur ’s avonds. Hij is echt een rustig type. De andere honden rennen de hele dag door de speeltuin, maar Cody niet. Die speelt in de ochtend mee en in de middag gaat hij lekker met de verzorgers knuffelen en een middagdutje doen. Hij gedraagt zich voorbeeldig daar.

5. Zijn eigen karakter is inmiddels helemaal doorgekomen. Soms zit ik op de bank en roep ik hem omdat ik zin heb om te knuffelen. Dan blijft hij gewoon liggen waar hij ligt en kijkt hij me zo aan van: “kom zelf maar van die bank af”. Hij durfde in het begin niet goed te blaffen of geluidjes te maken tijdens het geeuwen. Nu piept ‘ie tijdens het geeuwen, blaft ‘ie af en toe en ligt ‘ie schaamteloos hard te snurken als hij languit op de bank ligt.

Beste keuze uit mijn leven.

Foto’s door Samantha Bosdijk

De zomervakantie is weer voorbij en als ik erop terugkijk dan was het dit jaar een heel andere vakantie dan andere jaren. Ik grapte tegen mijn vriendinnen al dat ik echt een “wholesome” vakantie heb gehad. Andere jaren ging ik op vakantie naar een zonnige bestemming, veel op pad, iedere dag wel weer op avontuur. Dit jaar besteedde ik mijn vrije tijd vooral aan het werken aan mezelf. Dingen weer even op een rijtje zetten en de tijd nemen voor dingen die belangrijk voor mij zijn.

In therapie gegaan
Ik ben zo iemand die denkt dat ik altijd alles zelf wel op kan lossen. Deze zomer heb ik geaccepteerd dat dat niet zo is. Mijn vliegangst en nog wat andere angsten werden de afgelopen jaren alsmaar erger en begin deze zomer realiseerde ik me dan eindelijk dat ik het toch niet zelf kon oplossen. Ineens was er een keerpunt en kreeg ik heel erg veel zin om geholpen te worden. Dat was natuurlijk een ontzettend goed teken en ik was ook meteen enthousiast toen ik hoorde dat er al vrij snel een plekje voor me vrij was bij een psychologe. Na alles jarenlang opstapelen ging ik eindelijk geholpen worden. Ik schaamde me ook totaal niet voor mijn problemen. Ik heb het mezelf in mijn hoofd gepraat en gelukkig kan het er ook weer uitgepraat worden. Daar zijn we nu druk mee bezig.

Mijn lievelingsartiest live gezien
Ik moest ervoor naar Wenen vliegen, wat een behoorlijk obstakel voor mij was vanwege mijn vliegangst, maar het was het helemaal waard. In juli zag ik Jack Johnson live optreden in Oostenrijk. Samen met mijn vriendinnetje Pati uit Zwitserland, die ik twee jaar terug op Hawaii ontmoette. Daar luisterden we samen veel naar Jack Johnson en toen hij eindelijk weer naar Europa kwam om op te treden wisten we het meteen: hier moesten we naartoe. Het concert werd gegeven in een openluchttheater, op een warme zomeravond. Zo zo zo blij dat ik dit heb meegemaakt ♡

Klussen bij de overbuurvrouw
Mijn nieuwe overbuurvrouw Sabine verhuisde afgelopen zomer plotseling naar Rotterdam, veel eerder dan verwacht. Ze had ineens een huis tegenover mij gevonden. Ik hielp samen met een hoop vrienden van haar een paar dagen mee met de vloer leggen, schoonmaken en spullen verhuizen.

Heel veel niks doen
Voorheen zou ik denken: zonde van mijn vrije dagen. Maar dit jaar vond ik het juist heerlijk om lekker thuis te zijn en niks te doen. Muziek luisteren, met mijn hond knuffelen, in het zonnetje liggen op mijn balkon… heerlijk.

Mijn keuken vegan-ready gemaakt
Ik zat er al langer over te denken om plantaardig te gaan eten en had een tijd terug al een aantal dingen in mijn keuken vervangen. Koemelk verruild voor plantaardige melk, honing vervangen voor ahornsiroop, kokosyoghurt in plaats van gewone yoghurt, enzovoorts. Voor mij de “simpele dingen”. Voordat ik voor de volle 100 procent ging wilde ik eerst goed uitzoeken hoe een goed plantaardig menu eruitziet en welke voedingsstoffen in welke soorten voeding zitten. Ik heb deze zomer uitgebreid te tijd genomen om me daarover in te lezen. Ik heb handige kookboeken (o.a. Oh She Glows) gekocht en een hoop voorraadpotten in mijn keuken gezet met verschillende soorten rijst, granen, noten en zaden. Nu eet ik bijna twee maanden volledig plantaardig en ik voel me gezond en vooral een goed mens voor het milieu en de dieren 🙂

Hoe was jouw vakantie? Heb je leuke dingen gedaan?

Foto’s door Samantha Bosdijk