Categorie: Personal

Hoera, Cody is vandaag een jaar in Nederland! Dat betekent dat ik alweer een jaar als single dogmom door het leven ga. Voldoende tijd om een post te schrijven over hoe het me bevalt en hoe ik alles aanpak. Ik heb alles wat in me opkwam en wat me de afgelopen maanden gevraagd is in deze post beantwoord. Mocht je nog meer vragen hebben dan kun je ze onder deze post stellen!

De juiste hond kiezen
Een hele tijd heb ik gedacht dat mijn eerste hond een golden retriever zou worden. Ik dacht dat het juiste moment zou zijn wanneer ik een partner zou hebben, zodat we er samen voor zouden kunnen zorgen. Die partner kwam er maar niet en mijn wens voor een hond werd steeds groter. Toen ik Cody op de site van de stichting zag waar ik hem heb geadopteerd (Dierensteun La Vida) wist ik meteen: dít is mijn hond. Ik heb gekeken of de kenmerken van het ras bij mij en mijn leven passen. Ook heb ik gekeken naar zijn grootte en zijn gewicht. Cody weegt 20 kilo. Stel ik ben met hem op pad (in de bossen bijvoorbeeld) en er gebeurt iets, dan kan ik hem nog in mijn eentje tillen. Een golden retriever zou ik nooit in mijn eentje kunnen dragen. Ik heb Cody na zijn adoptie geen training hoeven geven. Hij weet precies wat wel en niet mag, kan prima alleen thuis blijven zonder dingen te slopen en luistert goed naar me. Dat voelt een beetje als dankbaarheid richting mij voor het adopteren. Geen idee of dat zo is hoor, maar mijn ouders en een vriendin hebben ook een geadopteerde hond en die waren ook meteen zo lief. Het kan natuurlijk ook zijn dat het anders uitpakt. Bij de stichting waar ik Cody heb geadopteerd, zoeken ze een ander baasje als er na een maand geen klik blijkt te zijn.

Een hond combineren met werk
Ik werk voor mezelf en kan Cody daardoor meenemen naar mijn kantoor. In de ochtend wandelen we naar werk, op de helft van de werkdag laat ik hem uit en na werk wandelen we weer terug naar huis. Cody is heel rustig en luistert goed, hij gaat gewoon lekker in zijn mandje daar liggen. Als Cody niet mee zou kunnen naar werk zou ik het denk ik niet trekken in m’n eentje. Het is zielig om een hond lang alleen te laten en honden hebben veel aandacht nodig. Als je na een werkdag thuiskomt moet het beestje nog al zijn energie kwijt. Ook zou ik het zielig vinden als hij dan in de avond wéér alleen zou zitten als ik zou gaan sporten bijvoorbeeld.

Naar de opvang
In je eentje dag in dag uit voor een hond zorgen is niet niks. Je moet natuurlijk veel met je hond wandelen, maar ook als hij gewoon in de woonkamer of op kantoor ligt, ben je bezig met hem/haar in de gaten houden. Één keer in de week gaat Cody naar de hondenspeeltuin. ’s Ochtends om 8 uur breng ik hem weg en rond een uur of 5 haal ik hem weer op. Cody vindt het fantastisch daar, lekker met de andere honden stoeien in de zandbak en in de zomer zwemmen in het zwembadje. In de tussentijd heb ik dan even een dagje voor mezelf. Even een dag waarop ik hem niet in de gaten hoef te houden. Meteen ook een dag waarop ik eventueel voor werkafspraken naar een andere stad kan. In een Facebookgroep worden foto’s gepost zodat ik met een gerust hart kan zien wat Cody allemaal uitspookt. Eenmaal weer thuis gaat Cody meteen snurken en de dag erna is hij ook nog moe. Ik voelde me net een echte moeder toen ik Cody voor het eerst naar de opvang bracht. Ik grap nu ook altijd dat ik “even m’n kind ga ophalen bij de crèche.”

Een hond met een verleden
Ik krijg vaak de vraag of Cody’s verleden in de weg zit en of ik daar nog dingen van merk in zijn gedrag. Cody en ik hebben met elkaar persoonlijk nooit problemen gehad. Hij is vanaf dag één ontzettend lief en ik merk aan alles dat hij me vertrouwt. Hij heeft nooit boos tegen me gedaan of dingen in huis gesloopt. Wel merk ik dat hij nog bangig is en verlatingsangst heeft. Hij is erg op zijn hoede in het donker en heeft een paar maanden moeten wennen aan onverwachte geluiden (bijvoorbeeld scooters) in de stad. Hij is ontzettend gehecht aan me en ik merk dat hij bang is dat ik hem ergens achterlaat. Hij kijkt vaak of ik er nog ben, ligt voor de deur te wachten als ik op kantoor even naar de wc ben en als iemand anders hem probeert uit te laten gaat hij uit protest op de grond liggen. Gewoon midden op straat na een meter of 10. Dat probeer ik op dit moment uit hem te trainen.

De zoektocht naar het juiste voer
Iets waar ik me op verkeken heb is de kosten voor voer. In het begin dacht ik: een zak brokken van Albert Heijn zal vast wel prima zijn. Daar ben ik snel op teruggekomen. Cody had huidproblemen, jeuk en regelmatig darmklachten. Ik heb behoorlijk wat merken voer getest. Nu krijgt hij voer van Edgard & Cooper, wat stukken duurder is dan supermarktvoer, maar het wel helemaal waard. Hij heeft geen last meer van de klachten van voorheen en mijn vriendinnen en ik merkten na twee weken Edgard & Cooper dat hij veel energieker was geworden.

Kosten
Met het duurdere voer (€40), de opvang (€60) en overige dingen zoals koekjes, soms een nieuw speeltje, hondenpoepzakjes, een wasbeurt, treinkaartjes, etc. (ongeveer €15) ben ik rond de €115 per maand kwijt aan Cody. Een bezoekje aan de dierenarts kost hier in Rotterdam Centrum 35 tot 40 euro. In het afgelopen jaar ben ik twee keer met Cody naar de dierenarts geweest. Één keer voor een algemene check vlak na zijn adoptie en één keer omdat hij darmproblemen en huidproblemen had. Laatst ben ik met Cody langsgeweest voor zijn jaarlijkse inenting + Rabiës enting (3 jaar geldig) + kennelhoest (1 jaar geldig) en toen moest ik €130 afrekenen. Hopelijk heb je zo een beetje een idee van de eventuele kosten.

Waar ik aan moest wennen
Ik heb moeten wennen aan het nieuwe ritme, de nieuwe dagindeling die ik kreeg. Als je een hond hebt moet je dingen soms net even wat anders plannen. Hiervoor ging ik vaak vanuit werk even snel langs de supermarkt. Met een hond kan dat niet. Dat heb ik opgelost door mijn boodschappen voortaan te bestellen 🙂 Soms moet je wat eerder weg van een feestje, soms een oppas regelen en hem daar naartoe brengen/ophalen en het komt ook voor dat je plannen moet cancellen omdat je huisdier plotseling ziek is. Ik heb nooit gehad dat ik geen zin had om Cody uit te laten of dat ik het niet meer aankon allemaal. Ik ben alleen maar heel blij dat ik hem heb want het maakt mijn leven zoveel leuker. Ik ben actiever, heb altijd een knuffelmaatje en vind het een fijn gevoel om voor iemand te zorgen.

Op naar nog veel meer mooie jaren met Cody!